Η Συκιά δεν είναι κανένα εντυπωσιακό δέντρο. Ίσα - ίσα που περνάει απαρατήρητη με τον γκρίζο κορμό της και τα θαμπά μεγάλα και αδρά της φύλλα. Ανήκει στην οικογένεια των Μωρεωδών (Moracean), το γένος των φίκων. Κατάγεται από την Καριά της Μ. Ασίας γι’ αυτό και λέγεται "φίκος ο καρικός" (Ficus carica) και καλλιεργείται εδώ και χιλιάδες χρόνια για τους ιδιαίτερα θρεπτικούς "καρπούς" της που τρώγονται φρέσκοι ή αποξηραμένοι. Στην πραγματικότητα αυτό που τρώνε είναι ο ανθός της και όχι ο καρπός της.
Με τις πρώτες καλοκαιρίες της άνοιξης ανοίγουν τα μπουμπούκια, πολύχρωμα και προκλητικά, στέλνοντας στον αέρα ελκυστικές μυρωδιές. Όσο αυξάνεται η ζέστη στην ατμόσφαιρα, δένουν και τους καρπούς τους. Η συκιά δεν ακολουθεί αυτόν τον δρόμο. Δεν έχει μπουμπούκια που ανθίζουν, ούτε λουλούδια με πολύχρωμα πέταλα να έλκουν τα έντομα, να γονιμοποιούνται και να δημιουργούν καρπό. Η συκιά "ανθίζει" προς τα μέσα. Μικρά φουσκωτά "σακουλάκια" ,τα σύκα, γεμάτα στήμονες, σποράκια και χυμούς, που κάποια στιγμή, αν δεν τα φάμε, προκαλούν τα έντομα, με την γλύκα τους, να διεισδύσουν. Μετά σαπίζουν και πέφτουν στη γη.
Ευεργετικές και θεραπευτικές ιδιότητες της συκιάς
Τα ώριμα μαλακά σύκα είναι κακοστόμαχα, καθαρτικά της κοιλιάς, εύκολα όμως η καταρροή από αυτά σταματάει, προκαλούν εξανθήματα και ιδρώτα, ξεδιψούν και σβήνουν την θερμότητα. Τα δε ξηρά είναι θρεπτικά, θερμαντικά, προκαλούν δίψα, είναι ευκοίλια και ακατάλληλα για τις καταρροές του στομαχιού και της κοιλιάς, κατάλληλα όμως για την τραχεία, το λάρυγγα, την ουροδόχο κύστη και τα νευρά, καθώς και για αυτούς που λόγο μακράς ασθένειας έχουν κακό χρώμα και για τους ασθματικούς και επιληπτικούς και υδρωπικούς, καθαρίζουν με την απόχρεμψη τα περιττώματα του θώρακα βρασμένα με ύσσωπο αν ποθούν, αρμόζει και στους παλαιούς βήχες και τις χρόνιες παθήσεις του πνεύμονα, μαλακώνουν την κοιλιά αν κοπανιστούν με σόδα και κνήκο και φαγωθούν.
Το δε αφέψημά τους αρμόζει στις φλεγμονές του λαιμού, ως γαργάρα, ενώ προστίθεται και στο ωμό κριθάλευρο για γυναικείους υποκαπνισμούς μαζί με μοσχοσίταρο ή αλεύρι από ξεφλουδισμένο κριθάρι, μαζί με απήγανο γίνονται κλύσμα για τους κολικούς.
Σαν κατάπλασμα βρασμένα και λιωμένα διαλύουν τα σκληρώματα και τις παρωτίτιδες, μαλακώνει τα τοπικά φλεγμονώδη αποστήματα του δέρματος, χωνεύουν τη μασχαλιαία και βουβωνική λεμφαδενίτιδα (οιδήματα των αδένων) και ακόμα περισσότερο μαζί με ίριδα ή σόδα ή ασβέστη. Και ωμά αν κοπανιστούν μαζί με αυτά που έχουν ειπωθεί, έχουν τις ίδιες επιδράσεις. Μαζί με φλούδι ροδιού καθαρίζουν τα πτερύγια και μαζί με ανθό χαλκού θεραπεύουν τα ανίατα ρευματικά και κακοήθη έλη στη κνήμη. Αν ψηθούν δε σε κρασί και ανακατευθούν με αψίνθιο και κριθαρένιο αλεύρι ωφελούν σαν κατάπλασμα τους υδρωπικούς. Καμένα και αναμεμιγμένα με κερί θεραπεύει τις χιονίστρες, λιωμένα δε και ωμά μαζί με υγρό σιναπιού (sinapsis alba) παρμένα και τοποθετημένα στα αυτιά, θεραπεύουν τους ήχους και τοις φαγούρες.
Ο γαλακτώδης χυμός της άγριας και της ήμερης συκιάς πήζει το γάλα σαν την πυτιά, διαλύει δε και το πηγμένο όπως και το ξύδι, προκαλεί έλκη (πληγές) στο σώμα και ανοίγει τις πληγές, είναι καθαρτικός της κοιλιάς και χαλαρωτικός της μήτρας όταν πίνεται με λείο άμυλο. Είναι ωφέλιμος στις ποδάγρες σαν κατάπλασμα μαζί με αλεύρι από μοσχοσίταρο και ξύδι. Καθαρίζει δε και τη λέπρα και λειχήνες, τις φακίδες, τους αλφούς (κατά τόπους λευκοπάθεια του δέρματος) και τη ψώρα μαζί με κριθάλευρο
Τα ώριμα μαλακά σύκα είναι κακοστόμαχα, καθαρτικά της κοιλιάς, εύκολα όμως η καταρροή από αυτά σταματάει, προκαλούν εξανθήματα και ιδρώτα, ξεδιψούν και σβήνουν την θερμότητα. Τα δε ξηρά είναι θρεπτικά, θερμαντικά, προκαλούν δίψα, είναι ευκοίλια και ακατάλληλα για τις καταρροές του στομαχιού και της κοιλιάς, κατάλληλα όμως για την τραχεία, το λάρυγγα, την ουροδόχο κύστη και τα νευρά, καθώς και για αυτούς που λόγο μακράς ασθένειας έχουν κακό χρώμα και για τους ασθματικούς και επιληπτικούς και υδρωπικούς, καθαρίζουν με την απόχρεμψη τα περιττώματα του θώρακα βρασμένα με ύσσωπο αν ποθούν, αρμόζει και στους παλαιούς βήχες και τις χρόνιες παθήσεις του πνεύμονα, μαλακώνουν την κοιλιά αν κοπανιστούν με σόδα και κνήκο και φαγωθούν.
Το δε αφέψημά τους αρμόζει στις φλεγμονές του λαιμού, ως γαργάρα, ενώ προστίθεται και στο ωμό κριθάλευρο για γυναικείους υποκαπνισμούς μαζί με μοσχοσίταρο ή αλεύρι από ξεφλουδισμένο κριθάρι, μαζί με απήγανο γίνονται κλύσμα για τους κολικούς.
Σαν κατάπλασμα βρασμένα και λιωμένα διαλύουν τα σκληρώματα και τις παρωτίτιδες, μαλακώνει τα τοπικά φλεγμονώδη αποστήματα του δέρματος, χωνεύουν τη μασχαλιαία και βουβωνική λεμφαδενίτιδα (οιδήματα των αδένων) και ακόμα περισσότερο μαζί με ίριδα ή σόδα ή ασβέστη. Και ωμά αν κοπανιστούν μαζί με αυτά που έχουν ειπωθεί, έχουν τις ίδιες επιδράσεις. Μαζί με φλούδι ροδιού καθαρίζουν τα πτερύγια και μαζί με ανθό χαλκού θεραπεύουν τα ανίατα ρευματικά και κακοήθη έλη στη κνήμη. Αν ψηθούν δε σε κρασί και ανακατευθούν με αψίνθιο και κριθαρένιο αλεύρι ωφελούν σαν κατάπλασμα τους υδρωπικούς. Καμένα και αναμεμιγμένα με κερί θεραπεύει τις χιονίστρες, λιωμένα δε και ωμά μαζί με υγρό σιναπιού (sinapsis alba) παρμένα και τοποθετημένα στα αυτιά, θεραπεύουν τους ήχους και τοις φαγούρες.
Ο γαλακτώδης χυμός της άγριας και της ήμερης συκιάς πήζει το γάλα σαν την πυτιά, διαλύει δε και το πηγμένο όπως και το ξύδι, προκαλεί έλκη (πληγές) στο σώμα και ανοίγει τις πληγές, είναι καθαρτικός της κοιλιάς και χαλαρωτικός της μήτρας όταν πίνεται με λείο άμυλο. Είναι ωφέλιμος στις ποδάγρες σαν κατάπλασμα μαζί με αλεύρι από μοσχοσίταρο και ξύδι. Καθαρίζει δε και τη λέπρα και λειχήνες, τις φακίδες, τους αλφούς (κατά τόπους λευκοπάθεια του δέρματος) και τη ψώρα μαζί με κριθάλευρο
Και
τους δαγκωμένους από σκορπιό, δηλητηριώδη ζώα και λυσσασμένα σκυλιά
ωφελεί όταν στάζετε στην πληγή (ο γαλακτώδης χυμός) και ωφελεί και τους
πονόδοντους όταν προστεθεί σε μαλλί και τοποθετηθεί μέσα στην τρύπα και
εξαφανίζει τις μυρμηγκιές αν επαλειφθεί με λίπος γύρω γύρω η σάρκα.
Τα ίδια κάνει και ο χυμός από τα τρυφερά κλαδιά της άγριας συκιάς, όταν είναι φουσκωμένα, πριν ακόμα βλαστίσει το μάτι. Κομμένοι κοπανίζονται και ο χυμός αφού ξεραθεί στη σκιά φυλάγεται.
Χρησιμοποιούνται δε στα φάρμακα που ανοίγουν πληγές και το γαλάκτωμα και ο χυμός.
Τα απαλά άκρα των κλαδιών, όταν βράζονται μαζί με βοδινά κρέατα, τα κάνουν εύκολα στο βράσιμο.
Τα άγρια σύκα, τα από μερικούς καλούμενα ερινέοι, βρασμένα σαν κατάπλασμα μαλακώνουν κάθε νεοπλασία και οίδημα των αδένων του λαιμού, ωμά σαν κατάπλασμα μαζί με σόδα και αλεύρι εξαφανίζουν τις μυρμηγκιές και τις νεοπλασίες.
Τα φύλλα έχουν τις ίδιες ιδιότητες. Μαζί με ξίδι και αλάτι σαν κατάπλασμα θεραπεύει τα έλκη και εξανθήματα στο κεφάλι, την πιτυρίδα και τις ματωμένες φλύκταινες των ποδιών.
Τρίβονται με αυτά και οι σαρκώδεις επιφύσεις και οι τραχύτητες των βλεφάρων, και στη λεύκη γίνεται κατάπλασμα με τα φύλλα ή τα κλαδιά της μαύρης συκιάς, κάνει και για τα δαγκώματα από σκυλιά μαζί με μέλι. Τα άγρια σύκα επαναφέρουν και τα οστά μαζί με φύλλα άγριας παπαρούνας και διαλύουν τα τοπικά αποστήματα του δέρματος (καλόγερους) μαζί με κερί, μαζί με ρόβι και κρασί φτιαγμένα κατάπλασμα αρμόζουνε σε δαγκώματα από αρουραίο ή σαρανταποδαρούσα.
Τα ίδια κάνει και ο χυμός από τα τρυφερά κλαδιά της άγριας συκιάς, όταν είναι φουσκωμένα, πριν ακόμα βλαστίσει το μάτι. Κομμένοι κοπανίζονται και ο χυμός αφού ξεραθεί στη σκιά φυλάγεται.
Χρησιμοποιούνται δε στα φάρμακα που ανοίγουν πληγές και το γαλάκτωμα και ο χυμός.
Τα απαλά άκρα των κλαδιών, όταν βράζονται μαζί με βοδινά κρέατα, τα κάνουν εύκολα στο βράσιμο.
Τα άγρια σύκα, τα από μερικούς καλούμενα ερινέοι, βρασμένα σαν κατάπλασμα μαλακώνουν κάθε νεοπλασία και οίδημα των αδένων του λαιμού, ωμά σαν κατάπλασμα μαζί με σόδα και αλεύρι εξαφανίζουν τις μυρμηγκιές και τις νεοπλασίες.
Τα φύλλα έχουν τις ίδιες ιδιότητες. Μαζί με ξίδι και αλάτι σαν κατάπλασμα θεραπεύει τα έλκη και εξανθήματα στο κεφάλι, την πιτυρίδα και τις ματωμένες φλύκταινες των ποδιών.
Τρίβονται με αυτά και οι σαρκώδεις επιφύσεις και οι τραχύτητες των βλεφάρων, και στη λεύκη γίνεται κατάπλασμα με τα φύλλα ή τα κλαδιά της μαύρης συκιάς, κάνει και για τα δαγκώματα από σκυλιά μαζί με μέλι. Τα άγρια σύκα επαναφέρουν και τα οστά μαζί με φύλλα άγριας παπαρούνας και διαλύουν τα τοπικά αποστήματα του δέρματος (καλόγερους) μαζί με κερί, μαζί με ρόβι και κρασί φτιαγμένα κατάπλασμα αρμόζουνε σε δαγκώματα από αρουραίο ή σαρανταποδαρούσα.
Πρέπει να τη χρησιμοποιούμε με βρεγμένο σφουγγάρι τοποθετώντας το επάνω, σε άλλους όμως και ως κλύσμα, όπως σε αυτούς που πάσχουν από δυσεντερία, χρόνιες καταρροές, κοίλα μεγάλα και διαβρωτικά έλκη, γιατί καθαρίζει επουλώνει και κολλάει τις σάρκες, όπως ταιριάζει στις πληγές που τρέχουν αίμα.
Και πίνεται για την διάλυση των θρομβώσεων και για τα πεσίματα, ρήγματα και σπάσματα, ποσότητα από αυτήν πρόσφατα διυλισμένη με ένα κύαθο νερού και με την προσθήκη λίγου λαδιού.
Βοηθάει όταν δίνεται σκέτη σε όσους έχουν κολικούς και δυσεντερία σε ποσότητα ενός κύαθου, είναι κατάλληλη για επάλειψη μαζί με κρασί για τις παθήσεις των νεύρων και τους σπασμούς και πίνεται για όσους έχουν πιει γύψο ή έχουν τσιμπηθεί από αράχνες. Τα ίδια παρέχουν και οι υπόλοιπες σκόνες, κυρίως της βελανιδιάς και όλες είναι στυπτικές.
Από το Ιστολόγιο Hygeia News
