Tο αλκοόλ δεν έχει μόνο καταστροφικές επιπτώσεις σε μια
κλινικώς σημαντική συναισθηματική διαδικασία, αλλά προκαλεί και τη “διακοπή”
της λειτουργίας πολύ συγκεκριμένων εγκεφαλικών δικτύων, έδειξε αμερικανική μελέτη που
πραγματοποιήθηκε σε ποντίκια. Όπως εξηγούν Αμερικανοί ειδικοί, η συχνή
κατανάλωση μεγάλων ποσοτήτων αλκοόλ μπορεί να οδηγήσει στην «απενεργοποίηση»
του μηχανισμού του εγκεφάλου που σχετίζεται με την ανάρρωση από ψυχικά
τραύματα.
Παγωμένα συναισθήματα
Oι ειδικοί μοίρασαν τα ποντίκια σε δυο ομάδες: στην πρώτη
χορήγησαν ποσότητες αλκοόλ, αντίστοιχες με τα ανώτατα επιτρεπόμενα όρια αλκοόλ
κατά την οδήγηση, ενώ στη δεύτερη δεν έδωσαν καθόλου αλκοόλ. Με τη βοήθεια
ελαφρού ηλεκτροσόκ οι ερευνητές εκπαίδευσαν τα ποντίκια ώστε να φοβούνται έναν
συγκεκριμένο ήχο.
Όταν στη συνέχεια άρχισαν να αναπαράγουν κατ’ εξακολούθηση
τον ήχο του «φόβου» αλλά χωρίς τη συνοδεία ηλεκτροσόκ, διαπίστωσαν ότι τα
ποντίκια που δεν είχαν καταναλώσει ποτέ αλκοόλ ξεπερνούσαν σταδιακά τον φόβο
τους. Αντίθετα τα ποντίκια με χρόνια έκθεση στο αλκοόλ φάνηκε να «παγώνουν»
στον ήχο του φόβου ακόμη και αρκετό καιρό μετά το τέλος της διαδικασίας του
ηλεκτροσόκ.
Αναλύοντας τα εγκεφαλικά μοτίβα των «αλκοολικών» ποντικιών,
οι ερευνητές εντόπισαν ομοιότητες με τα μοτίβα ασθενών που έπασχαν από
μετατραυματική διαταραχή και οι οποίοι εμφάνιζαν αδυναμία στο να ξεπεράσουν
τους φόβους τους, παρά το γεγονός ότι δεν βίωναν πια επικίνδυνες καταστάσεις.
Είδαν λοιπόν, ότι τα ποντίκια που το «έτσουζαν» εμφάνιζαν διαφορές ως προς την
καλωδίωση του προμετωπιαίου φλοιού τους συγκριτικά με τα υπόλοιπα πειραματόζωα.
«Βάσει των ευρημάτων μας, ένα ιστορικό υπερβολικής
κατανάλωσης αλκοόλ θα μπορούσε να προκαλέσει σοβαρές βλάβες στον μηχανισμό του
εγκεφάλου που σχετίζεται με την ψυχολογική ανάρρωση μετά από κάποια τραυματική
εμπειρία» εξηγεί χαρακτηριστικά ο δρ Αντριου Χολμς. «Βάσει των αποτελεσμάτων
μας είδαμε ότι το αλκοόλ δεν έχει μόνο καταστροφικές επιπτώσεις σε μια κλινικώς
σημαντική συναισθηματική διαδικασία, αλλά προκαλεί και τη “διακοπή” της
λειτουργίας πολύ συγκεκριμένων εγκεφαλικών δικτύων» καταλήγει ο δρ Χολμς.
